Krótkowzroczność (myopia)

Nadwzroczność (hypermetropia)

Niezborność (astigmatismus)

Moc układu optycznego oka krótkowzrocznego jest zbyt duża w stosunku do długości gałki ocznej co skutkuje tym, że promienie skupiają się przed siatkówką.

Krótkowzroczność  (myopia)  jest czwartą, po AMD (zwyrodnienie plamki związane z wiekiem), zaćmie i jaskrze, przyczyną ślepoty na świecie. Częstość jej występowania uwarunkowana jest geograficznie. W USA i Europie Zachodniej krótkowzroczność ma więcej niż 1/4 osób po 40 roku życia. W krajach Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej, takich jak: Singapur, Chiny, Tajwan, Hongkong, Japonia i Korea, zaobserwowano gwałtowny wzrost częstości występowania krótkowzroczności. 80–90% dzieci azjatyckich kończących szkołę średnią ma krótkowzroczność, w tym 10–20% dzieci choruje na krótkowzroczność wysoką.

Krótkowzroczność czyli tzw. „minusy” charakteryzuje:

– zamglone widzenie do dali, któremu zazwyczaj towarzyszy silne mrużenie oczu,

– wyraźne widzenie z bliska.

Klasyfikacja krótkowzroczności

Ze względu na wielkość wady krótkowzroczność dzielimy na:

niską – do -2,50 D

średnią – od -2,50 do -6,00 D

wysoką – powyżej -6,00 D

Ze względu na wiek pacjenta, w którym się pojawia:

wrodzona

stanowi około 1-2% populacji. Choć wada jest wrodzona nie koniecznie jest ona związana z dziedziczeniem. Występuje np. u wcześniaków i jest to związane z niską masa urodzeniową i niedorozwojem oka, które ma stromą rogówkę oraz niedostatecznie rozwiniętą sferyczną soczewkę. (Grosvenor rozdział 3).

dziecięca

pojawia się ok. 10 roku życia i jest związana z momentem rozpoczęcia nauki szkolnej przez dzieci. Rozwija się do około 20 roku życia po czym się stabilizuje na poziomie zazwyczaj nie przekraczający -5,00 / -6,00 D a nawet ulega stopniowemu osłabieniu w wyniku procesu emmetropizacji gałki ocznej.

wieku dorosłego

rozwija się po 20 roku życia i może być spowodowana rozwojem chorób współistniejących, takich jak: cukrzyca lub zaćma.

Ze względu na mechanizm powstawania:

osiowa występuje najczęściej i jest związana ze wzrostem gałki ocznej dzieci i młodzieży. Przyjmuje się, że wydłużenie gałki ocznej o 1 mm powoduje wzrost wartości wady o ok. 2,50 D. Przyczyna powstania krótkowzroczności nie jest do końca jasna. Może rozwinąć się wtórnie w przebiegu jaskry wrodzonej, retinopatii wcześniaczej lub nieprzezierności ośrodków optycznych u niemowlęcia. Może także towarzyszyć wrodzonym zespołom genetycznym, takim jak: zespoły Marfana, Sticklera czy Ehlersa-Dunlosa.

krzywiznowa jest spowodowana zbyt wypukłą krzywizną rogówki lub soczewki

             refrakcyjna  gdy w układzie optycznym pojawiają się nieprawidłowe wartości współczynników załamania światła.

mieszaną (osiowo-refrakcyjną)

Krótkowzroczność  (myopia)  jest czwartą, po AMD (zwyrodnienie plamki związane z wiekiem), zaćmie i jaskrze, przyczyną ślepoty na świecie. Częstość jej występowania uwarunkowana jest geograficznie. W USA i Europie Zachodniej krótkowzroczność ma więcej niż 1/4 osób po 40 roku życia. W krajach Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej, takich jak: Singapur, Chiny, Tajwan, Hongkong, Japonia i Korea, zaobserwowano gwałtowny wzrost częstości występowania krótkowzroczności. 80–90% dzieci azjatyckich kończących szkołę średnią ma krótkowzroczność, w tym 10–20% dzieci choruje na krótkowzroczność wysoką.

Krótkowzroczność czyli tzw. „minusy” charakteryzuje:

– zamglone widzenie do dali, któremu zazwyczaj towarzyszy silne mrużenie oczu,

– wyraźne widzenie z bliska.

Klasyfikacja krótkowzroczności

Ze względu na wielkość wady krótkowzroczność dzielimy na:

niską – do -2,50 D

średnią – od -2,50 do -6,00 D

wysoką – powyżej -6,00 D

Ze względu na wiek pacjenta, w którym się pojawia:

wrodzona

stanowi około 1-2% populacji. Choć wada jest wrodzona nie koniecznie jest ona związana z dziedziczeniem. Występuje np. u wcześniaków i jest to związane z niską masa urodzeniową i niedorozwojem oka, które ma stromą rogówkę oraz niedostatecznie rozwiniętą sferyczną soczewkę. (Grosvenor rozdział 3).

dziecięca

pojawia się ok. 10 roku życia i jest związana z momentem rozpoczęcia nauki szkolnej przez dzieci. Rozwija się do około 20 roku życia po czym się stabilizuje na poziomie zazwyczaj nie przekraczający -5,00 / -6,00 D a nawet ulega stopniowemu osłabieniu w wyniku procesu emmetropizacji gałki ocznej.

wieku dorosłego

rozwija się po 20 roku życia i może być spowodowana rozwojem chorób współistniejących, takich jak: cukrzyca lub zaćma.

Ze względu na mechanizm powstawania:

osiowa występuje najczęściej i jest związana ze wzrostem gałki ocznej dzieci i młodzieży. Przyjmuje się, że wydłużenie gałki ocznej o 1 mm powoduje wzrost wartości wady o ok. 2,50 D. Przyczyna powstania krótkowzroczności nie jest do końca jasna. Może rozwinąć się wtórnie w przebiegu jaskry wrodzonej, retinopatii wcześniaczej lub nieprzezierności ośrodków optycznych u niemowlęcia. Może także towarzyszyć wrodzonym zespołom genetycznym, takim jak: zespoły Marfana, Sticklera czy Ehlersa-Dunlosa

krzywiznowa jest spowodowana zbyt wypukłą krzywizną rogówki lub soczewki

refrakcyjna  gdy w układzie optycznym pojawiają się nieprawidłowe wartości współczynników załamania światła.

mieszaną (osiowo-refrakcyjną)

W oku nadwzrocznym promienie skupiają się za siatkówką a moc układu optycznego jest zbyt mała do długości gałki ocznej.

W astygmatyzmie możemy mówić o nierównomierności mocy układu optycznego oka, skutkującej rozproszeniem miejsca skupiania promieni świetlnych.